นิสิต ปี 1

" univerCity "

การเป็นปี 1 ของที่นี่ไม่ยากครับ

ดูเหมือนจะไม่มีอะไรมาก
แต่ใช่ว่าจะง่ายไปสักทุกอย่าง

ผมถูกพามาที่โรงพยาบาล เพื่อตรวจร่างกาย
หลังจากที่ทราบว่าผมสอบติดที่นี่
เป็นวันที่โรงพยาบาลครึกครื้นไปด้วยเสียงสารพัด
พี่ปีสองดีใจ ได้น้องมาเข้าเอก
บางเอกดีใจมาก เหมือนลูกตัวเองสอบติด
เพราะถ้าไม่มีน้องมาเรียน
เอกนี้คงถูกยุบไปเป็นประวัติศาสตร์

หลังจากเปิดเทอมได้ไม่กี่วัน
ผมก็ถูกรุ่นพี่จับพลัดจับผลูแต่งตั้งให้มีใครเป็นพี่เทค
และเป็นน้องเทคใคร จากการจับฉลาก
พี่เทคผมเป็นหญิงสาวใฝ่เรียน หน้าตาน่ารัก
น้ำเสียงยานๆ เหมือนแม่นาคกำลังเรียกพี่มาก
เธอติดละครงอมแงม แต่เรียนโคตรเก่ง

แอบคิดอยู่ลึกๆว่า วิธีนี้เป็นวิธีจำยอม
เวลาเราจับได้ใคร
ห้ามมีข้อแม้ข้ออ้างว่าไม่อยากได้
เพราะมึงจับได้เอง
กูช่วยไม่ได้

นั่นเลยทำให้พี่เทคบุญธรรมถือกำเนิดขึ้น
ฟังแล้วดูมีตำนาน
เป็นการเกิดโดยความรู้สึกล้วนๆ
ว่าเราอยากเทคน้องคนนี้
บางครั้งมันรู้สึกถูกชะตา
มากกว่าน้องที่เราจับได้
และน้องบางคนก็ถูกชะตากับพี่
มากกว่าพี่ที่เป็นพี่เทคตัวเอง

ไม่แปลก
กฎของการจับฉลาก
มักมีคนไม่ถูกใจเสมอ

บางคนโชคดีได้น้องเทคน่ารัก
เลยรีบพัฒนาจากน้อง
ไปเป็นอย่างอื่น
ถ้าเจอน้องสมยอม
ก็ดีไป...
ไปเจอน้องแก่แดด
ก็โดนแผดเผาจนหมดตัว

มันมีความไม่เชื่อในการรับน้องบางกิจกรรม
ขณะที่คุณเป็นปีหนึ่ง
เป็นไปไม่ได้หรอกที่คุณจะสนุกกับทุกกิจกรรม
มันต้องมีโมเม้นต์ที่ไม่ใช่
และไม่อยากไปบ้างเหมือนกัน

เด็กปีหนึ่งกำลังอยู่ในวัยสับสน
ผมยังไม่รู้ว่าจะต้องทำตัวอย่างไร
ในสภาวะที่ทุกคนรอบๆ ตัวเป็นตัวของตัวเองมากมายขนาดนี้
ทำแบบนี้ก็ไม่ได้ ทำแบบนั้นก็ไม่ได้
โดนหลอกให้ไหว้จักรยานที่กลางสระน้ำคณะศึกษาศาสตร์
บอกว่าพี่บัวเป็นคนขี่
โดนสิบล้อชนตาย เลยเอาจักรยานที่โดนชนมาวางบูชา
น้องปีหนึ่งจะรู้อะไร ก็ไหว้เข้าไปสิ
ด้วยความกลัวจักรยานตราจรเข้ไปหักคอ
ไหว้กันเป็นปีๆ สุดท้ายมาเฉลยว่าอำกัน
แล้วยังไง เอาคำว่าสวัสดีของกูนับปีคืนมาได้มั้ย
พี่บัวตายทุกปี
เปลี่ยนจักรยานแล้วแต่รุ่นที่กำลังอินเทรนด์ในช่วงเวลานั้น

โมโห แต่ไม่รู้จะไปโกรธใคร
ได้แต่ขำกับความเซ่อของตัวเองเวลามองกลับไป

ช่วงปีหนึ่งจะเป็นช่วงโดนรุ่นพี่วีนบ่อย
เดินไปไม่ไหว้ ก็โดนด่า
หาว่าไม่อยากได้พี่เป็นพี่ใช่มั้ย
โถ.... ถ้าตอบว่าใช่ไป
ผมจะโดนบ้องหูมั้ยครับ

บางครั้งเราไม่ไหว้ เพราะเราไม่เห็น
แต่บางทีที่เราเห็น แต่เราไม่ยอมไหว้
อันนี้ควรส่องกระจก

เราเคารพทุกคนไม่ได้
แต่พี่ทำให้น้องเคารพได้
ผมว่าง่ายกว่าการไปบังคับน้อง
พอไม่ได้ดั่งใจ ก็มาตีโพยตีพาย
หาว่าโลกไม่หมุนไปพร้อมกับคุณ

ขณะที่ผมเป็นปีหนึ่ง
ผมถูกพี่เทคเขียนจดหมายมามากมายหลายฉบับ
ไม่ได้ชวนให้ดูละครเรื่องเดียวกับเธอ
แต่แต่ละฉบับมักมีข้อความน้อยอกน้อยใจ
ว่าทำไมถึงไม่ตอบจดหมายเธอบ้าง
บางครั้งก็เห็นภาพว่าเธอกำลังเดือดเป็นไฟ
ขณะเขียนเธอต้องกดปากกาพร้อมกับกัดฟันแรงๆ
ถ้าจัดอันดับในบรรดาน้องเทคของเธอ
ผมถูกจัดอยู่ในน้องเทคชั้นต่ำ
เป็นน้องเทคเหล่าสุดท้าย
เป็นน้องเทคเต่าถุย

ผมไม่ค่อยได้ตอบจดหมายเธอ
ไม่ค่อยได้ไปรับน้อง
ไม่ค่อยเข้าร่วมกิจกรรมที่พวกเขาจัดขึ้น

เป็นเด็กปีหนึ่งมันไม่ง่ายเลยนะครับ
ผมต้องทำตามในสิ่งที่เขาบอกๆ กันมา
โดยไม่รู้ว่าที่บอกกันมานั้นมันจริงไหม
แต่พวกเขาทำกัน
พอไม่ทำ
ก็กลายเป็นความผิดติดตัวฉัน ?

เด็กปีหนึ่งต้องว่านอนสอนง่าย
ผมว่ามันเป็นโลกในอุดมคติ
ชวนฝัน ชวนให้เดินไปปลุก
พวกเขาแค่มาอยู่ต่างที่ ต่างถิ่น
อยู่ในช่วงปรับตัว
เขามีความเป็นตัวเองอยู่แล้ว
การยัดเยียดความเป็นพี่ที่มีข้อแม้จุกจิก
อาจทำให้เขาอยู่ไม่สบายตัว
บางที เขากำลังจะสบายใจกับที่ใหม่
พอมีพี่เจ้าอารมณ์บางคนเข้าปะทะ
อาจทำให้ที่นี่ ไม่น่าอยู่สำหรับเขาอีกต่อไป

ปีหนึ่งสำหรับผมไม่ได้โหดร้าย

ผมพบกับเพื่อนใหม่ๆ
พี่ใหม่ๆ ที่ต่อมา พวกเขามีความหมายมากมายในชีวิต

การรับน้อง
อาจเป็นเพียงการรับเขาเข้ามาอยู่ที่นี่
แล้วให้เขาปรับตัว หาวิธีที่จะอยู่กับที่ใหม่ที่เขาเลือก
มากกว่าการเลือกให้เขาอยู่ที่ไหน เป็นแบบไหน
คนเป็นพี่ ทำได้เพียงแนะนำ
เพราะเราเป็นเพียงพี่เขาในมหาวิทยาลัย

ออกไปข้างนอก เขายังมีคนอื่น
มีญาติพี่น้อง ที่บางครั้ง อาจสำคัญมากกว่า

แต่พี่บางคนที่เราเจอที่นี่
อาจกลายเป็นคนสำคัญที่เราหาไม่ได้จากที่ไหน

มหาวิทยาลัยมันจำลองโลกอีกหนึ่งใบให้เราศึกษา
ไม่เจอกันที่นี่ ออกไปก็ต้องเจอกัน

ผมถูกผูกข้อมือจากพี่หลายๆ คน
ข้อมือเต็มไปด้วยด้ายสองสี
ยาวขึ้นไปเกือบถึงข้อศอก
ระหว่างผูก บทสนทนาที่พิเศษจะถูกเปล่งออกมา
น่าแปลกใจ มันน่าฟังมากกว่าที่เราเคยได้ยินมาระหว่างกิจกรรมก่อนๆ
ฟังดูจริง และน่ารับฟังมากกว่ากิจกรรมอื่นๆ

มีหลายคณะที่รับน้องอย่างสนุกและน่าเข้าร่วม

ตอนอยู่ปีสอง ผมมีน้องเทคหลายคน
คนหนึ่งเป็นเด็กน่ารัก ฝักใฝ่ในพระพุทธศาสนา
เจอกันทุกครั้งเธอจะถามผมว่า พี่สวดมนต์แล้วรึยัง?
ทำเอาผมสะอึก ดูกลายเป็นคนบาปต่อหน้าน้อง
ผมเป็นคนหยาบคาย พูดจาไม่ค่อยสุภาพ
บ่อยครั้งที่เธอจะห้ามปราม พร้อมกับบอกว่ามันผิดศีล
ผมเป็นพี่เทคที่ดูแล้วเต็มไปด้วยอกุศลทั้งหมดที่เธอเคยเจอ
เธอคงผิดหวังอยู่ไม่น้อย

แต่ผมแอบดีใจ ที่ได้เธอเป็นน้องเทค
เพราะนอกจากวัดแล้ว
ก็มีแต่เธอ ที่ทำให้ผมยำเกรงในพระพุทธศาสนา

อีกคนหนึ่ง เป็นเด็กไฮโซ แบรนด์เนมทุกชิ้นบนเรือนร่าง
โทรไปหาทีไร เธอจะอยู่ในห้างใหญ่กลางใจเมือง
กำลังลองรองเท้าคู่ใหม่จากอิแทลี่
ฟังแล้วก็ก้มดูช้าวดาวที่ยืมเพื่อนมาใส่กับตีนดำๆของตัวเอง
ความยุติธรรมแม่งไม่มีในโลก

เด็กที่นี่ส่วนใหญ่
ไม่โตด้วยน้ำนม
ก็โตด้วยน้ำรำข้าว

พี่เทคมีหลายชนิด
ชนิดที่เลี้ยงดูด้วยร้านนม
และชนิดที่เลี้ยงดูด้วยร้านเหล้า
ไม่นับชนิดที่เลี้ยงดูด้วยนมจากเต้า
พวกนั้นเข้าใจผิด คิดว่าที่นี่คือฟาร์มโชคชัย

ข้อดีมีแตกต่างกัน
ผมชอบทั้งสอง
แล้วแต่สถานการณ์

ผมชอบนั่งคุยกับพี่ที่มีประสบการณ์จากการใช้ชีวิต
มากกว่าพี่ที่มีชีวิตอยู่เพียงแค่หน้าจอทีวี
จมกับละครหลังข่าว
ไม่รู้จักอะไรนอกจากหนังสือเรียน

ผมเป็นเด็กปีหนึ่งไม่นิยมการสังสรรค์
ออกบ้าง บางสถานการณ์
พอไม่ให้ดูน่าเกลียดไปมากกว่าเดิม

พอเรียนไปสักพัก เราจะรู้สึกว่า
มหาวิทยาลัย มันจริง
ไม่มีเวลาให้เราเสียไปกับการทำอะไรให้หมดไปวันๆ

ผมจึงพยายามหาอะไรทำอยู่เรื่อยๆ
จดหมายจากพี่เทคก็หลั่งไหลเข้ามาอยู่ตลอด
ให้ผมเข้าไปเรียนบ้าง เดี๋ยวจะไม่จบเอา

ถ้ามองจากภายนอก เขาจะไม่รู้เลยว่า
ผมกำลังทำอะไรอยู่
ซึ่งมันไม่สำคัญอะไร
เพราะเราต่างรู้อยู่แก่ใจ
ว่าเรามาทำอะไรที่นี่

จุดหมายเราไม่เหมือนกัน
ไม่จำเป็นที่จะต้องเดินทางเดียวกัน

แต่ระหว่างทาง
เราก็ควรเก็บเกี่ยวมิตรภาพที่น่าจดจำ
เอาไปอยู่ในชีวิตเราบ้าง

ก่อนที่ผมจะมาที่นี่
ผมไม่เคยรู้สึกว่าที่นี่น่าเรียน
เอาเข้าจริงผมก็ไม่รู้ด้วยซ้ำ
ว่าที่นี่มีมหาวิทยาลัย

นึกภาพไม่ออกว่า
มันคือมหาวิทยาลัย เอกชน หรือรัฐบาล
หรือราชภัฏสักแห่งหนึ่ง

ผมมองไปรอบๆ
แล้วบอกกับตัวเองเสมอว่า
ที่นี่ไม่ใช่ช้อยส์แรกของผม
แต่ในเมื่อเป็นช้อยส์ที่ถูกเลือกแล้ว
มันก็ต้องลองดู

คนเราไม่ลอง ก็ไม่รู้
แต่บางอย่าง รู้อยู่แล้ว
ก็ยังอยากลอง...

ผมรู้สึกมาตลอดว่า
การเรียนที่นี่ ผมเหมือน Underdog
เพราะที่นี่ไม่ใช่มหาวิทยาลัยชั้นแนวหน้า
พูดไปก็ไม่มีใครรู้จักเท่าไหร่

มันมีความรู้สึกอยู่ลึกๆ
ว่าเราควรพยายามมากกว่าคนอื่นๆในขณะที่เราอยู่ที่นี่
เราควรทำอะไรได้มากกว่า เด็กที่เรียนอยู่ที่มหาวิทยาลัยอื่น
เราควรเก่งในด้านที่เราอยากจะเป็น
แสดงให้เขาเห็นว่า การเรียนจบจากที่นี่ ไม่ใช่เรื่องขี้ริ้วขี้เหร่
แต่น่าภาคภูมิใจ มากกว่า

ในระหว่างที่ผมเรียนอยู่ที่นี่
ผมพบกับพี่ๆ น้องๆที่มีความสามารถมากมาย
หลายๆคนทำให้ผมรู้สึกว่า
ที่นี่ ไม่น่าประสบมาทอย่างที่คิด

มันมีความหลากหลายของประสบการณ์รวมอยู่
รอให้เราไปพบมันเอง
ถ้านอนเฉยๆอยู่ห้อง ผมคงไม่ได้เจออะไรแบบนี้

หลายครั้งเวลาที่ผมไปประกวดอะไรกับเขาบ้าง
ผมมักได้ยินคำพูดจากคนอื่นว่า
ไม่น่าเชื่อ ว่าจะมีมหาวิทยาลัยนี้ติดมาด้วย
ฟังดูสะอึกนิดๆ
เหมือนเป็นแรงผลักดันว่า เราต้องพยายามขึ้นอีก
แต่ก็ดูดี น่าฟังไปอีกแบบ
นั่นทำให้รู้สึกว่า ความพยายามของเราเริ่มเป็นผลแล้ว

ผมไม่เคยรู้สึกว่าที่นี่น่าเรียน
จนกระทั่งผมมาเรียนจนถึงวันนี้

หลายอย่างที่เป็นอยู่ในชีวิตผมตอนนี้
ผมได้มาจากที่นี่
มันอาจะไม่ใช่สิ่งที่ดีที่สุด
แต่มันคือสิ่งที่เราเลือกแล้ว
เลือกที่จะทำมันให้ดีที่สุดสำหรับเรา

เพื่อนที่ดีที่อยู่ในชีวิตเราตอนนี้
เราก็พบกันที่นี่

ผมไม่รู้สึกว่าที่นี่น่าเรียน
แต่ผมรู้สึกว่าที่นี่น่าอยู่

เรียนจบไปแล้วยังไม่คิดจะไปไหน
อยากนั่งอยู่ที่มหาวิทยาลัยริมทะเลแบบนี้ไปเรื่อยๆ

นั่งดูเขารับน้องปีหนึ่ง
ดูน้องร้องเพลง
ดูน้องเดินสวัสดีทั่วมหาลัย

ตอนอยู่ปีหนึ่งไม่เคยคิดอยากจะทำ

แต่พอจบมาแล้ว
หันกลับไปดูก็ตลกดีเหมือนกัน

:)

จาก : ข้างนอกสดใส ข้างใน ม.บู